4 Haziran 2011 Cumartesi

yeniden merhaba

en son 2,5  sene önce yazmışım. ne uzun zaman. esasında blog u bırakmayı düşünmüştüm,hatta bırakmıştım ama bugün evdeyim ve yalnızım ve anlatacak şeylerimi kimseye anlatamadığımı farkettim , tekrar başlamaya karar verdim. uzun zaman olduğundan hayatımda da önemli değişiklikler oldu tabiki.. öncelikle 29 ekim 2010 tarihinde yani Cumhuriyet bayramında evlendim :) ve İzmir e yerleştim. Bodrum dan okumak için 2 defa ayrılmıştım ama bu biraz koydu bana..sanki tamamen bitmişti o hayatım ve çok özledim Bodrum' u ve tüm sevdiklerimi. zor oldu çok zorlandım buraya alışmaya, en çokda bir yerden bir yere gitmekde çok zorlandım ama şimdi herşey çok farklı sanki ben hep burdaymışım gibi..ne büyük çelişki..eşimle ilk aylarda biraz anlaşmazlık, biraz benim kapris ve titizlik hastalığım problem yaratsada şu anda çok güzel bir düzen oturtduk. eskiden yemek yaptın mı diye sormayan, sen otur ye diyen kocam şimdi yemek yapmayınca sinirleniyor :) birbirimize o kadar alıştık yuvamıza o kadar alıştık ki bir yere gitmek istemiyoruz, sanki iki kişilik kocaman bir aile olduk.
evlendikden 2 ay sonra evime çok yakın bir acentada işe başladım, yine kendi mesleğim.çok zorlanmadım işe alışmakda fakat hem iş hem ev işlerine alışmakda biraz zorlandım. 5 aydır çalışıyorum daha yeni yeni hemen gelir gelmez yemeğimi şipşak yapabiliyorum, işlerimi sıraya koyuyorum..bunlarada alışıyorum yani..
zormuş, emek isteyen birşeymiş evlilik ama yinede çookk güzel bir şeymiş paylaşmak, birlikte hayata yürümek.
sosyal hayatım yok denecek kadar az hatta hiç yok diyebiliriz. bu konuda mutsuzmuyum değilim ama insan arada sevdiği insanlarla dışarda birşeyler paylaşmak değişiklik yapmak istiyor ama benim hayatım için bu çok zor. sadece kocamla arada bir bazı pazarlar çıkıp geziyor. burda hiç arkadaşım yok, zor bişey tabiki..evden işe işden eve, avm gibi bir yerde çalıştığım için vardiyalı çalışıyorum, iş saatlerim karışık gece 10 da kapanıyor avm ve bazı geceler ben nöbetçi kalıyorum..boş vakitlerimi ev işleri, çarşı ve pazar ayırdığım için kendime ayıracak hiç vaktim olmuyor. napalım benimde bir gün kafa dengi bir arkadaşım olur inş. bunun için pek canımı sıkmıyorum çünkü ben zaten ev hayatını çok seviyorum. ama yinede yaz gelince memleketimi çok özledim.başkadır yaz aylarında bizim oralar.
ne kadar çok yazmam gereken şey varmış fakat şimdi yemek yapmam lazım:) artık hep yazıcam kararlıyım, o yüzden kuzicim yani pln , rica etsem beni herkese öner , önerki benide takip etsinler.
oh be çok güzelmiş yazmak.şimdilik hoşcakalın

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder